|   | 
                             
                                        O'zbek 
                                musiqachisi o'zini nega o'zbek musiqasiga ta’luqliligini 
                                chuqurroq anglamoqchi bo'lsa, u avvolo o'zining 
                                ijrosida o'bekonalikni ohangga aylantirib berayotgan 
                                unsurlarini (element) imkon qadar ilg'ashi kerak. 
                                Bu unsurlarga musiqamizdagi nola, bezak, qochirim, 
                                pardalar, tovush qator va xokazolar kabi tushunchalar 
                                kiradi. Musiqachi ijro vaqtida ushbu unsurlardan 
                                son sanoqsiz holda foydalanadi. Lekin, har doim 
                                ham o'zi “chizgan” ushbu musiqiy naqshni o'zi 
                                aniq o'lchamga solib bera olmaydi. Har bir ijodkor 
                                o'z ustida ishlar ekan, san’atning ana shu chuqur 
                                olamlarigacha anglab yetish, eng noyob javharlarini 
                                izlab topishga urinadi. 
                                Quyida yozmoqchi bo'layotganlarimizham, mana shunday 
                                izlanishlar natijasida ortirilgan amaliy tajribalarning 
                                bir mahsulidir. 
                                       ...Hind 
                                musiqasi, arab musiqasi, turk yoki eron musiqalaridagi 
                                nim, yo nimchorak pardalik tovush qatorlarni deyarlik 
                                barcha musiqachilar anglab yetamiz, hatto bu pardalarda 
                                mohirona ijrolar ham qila olamiz. Ammo,o'zimizning 
                                musiqachi...? yuqorida aytib o'tilingan, bizni 
                                uzoq yillar turli izlanishlarga undagan savol 
                                ham aynan shu, mingafsuskim,bugungi musiqamizda 
                                deyarlik yo'qolib ketayotgan - o'zimizning milliy 
                                tovush qatorlardir. 
                                       Tovush 
                                qatorlar boshqa sharq xalqlari musiqasida mavjud 
                                bo'lgani kabi,bizning musiqamizda ham azaldan 
                                mavjud bo'lgan. 
                                       Sharq 
                                mutaffakirlari – Abu Nasr al-Forobiy, Abu Ali 
                                Ibn Sino, Safiuddin Urmaviy, Abdulqodir Marog'iy, 
                                Abdurahmon Jomiyva boshqalarning bizgacha qolgan 
                                manba’lardagi nazariy o'lchamlari bunga guvoh 
                                bo'la oladi.Tovush tizimi xalqimiz musiqasida 
                                avloddan avlodga turli tarixiy jarayonlar ta’sirida, 
                                asrlar osha yetib kelgan va musiqamiz ohanglarining 
                                o'zagi hisoblangan.  
                                       O'zingizga 
                                ma’lumki, sobiq sovet tuzumi davrida,o'tgan asrning 
                                30-yillaridan boshlab O'zbekistonda cholg'u sozlarini 
                                qayta ishlash va ularning parda tizimini temperatsiya 
                                qilish, ya’ni, ovro'pa tizimiga zo'rlab bo'ysundirilish 
                                ishlari boshlanib ketganligi aynan ana shu, musiqamizning 
                                nozik o'zagi bo'lmish, tovushqatorlarimizga jiddiy 
                                shikast yetkaza oldi.Deyarlik barcha cholg'ularimiz 
                                pardalari yevropa bir tekis temperatsiya qolipiga 
                                tushirilib, musiqamizdan asil qolip olib tashlandi. 
                                Ammo,ming shukrlarkim, ustozlarimizning bu yo'lda 
                                qilgan fidokorliklari tufayli ulkan va boy musiqiy 
                                me’rosimiz bizgacha yetib keldi.Biroq, ustozlarning 
                                yo'llarini davom ettirmoq, bu kabi muammolarni 
                                o'rganmoq bugungi kunda bizning burchimiz hisoblanadi. 
                                       Hozirgi 
                                zamon esa, bunday muammolarni yetarlik darajada 
                                o'rganish, uni umum jahon miqyosida tahlil etish 
                                va buni natijasida ko'plab yangiliklar yaratishga 
                                imkon berdi. Bizdan esa bugungi kunda bu bebaho 
                                merosimizni yanada chuqurroq o'rganish, uning 
                                ildizi,poydevori hisoblanmish tovush tizimini 
                                har qanday zamon va tarixiy jarayonlar ta’siridan 
                                beziyon qolgan shakllarini topib aniqlash va ularni 
                                bugungi kunga moslashtirish,kelajak avlodga esa 
                                sof va mukammal tarzda yetkazmoq kutib qolinadi. 
                                 
                                       Bu masalada 
                                yurtboshimiz I.A.Karimovning quyidagi sabog'i 
                                ibratlidir: “Biz sog'lom avlodni tarbiyalash 
                                voyaga yetkazishimiz kerak. Sog'lom kishi deganda 
                                faqat jismoniy sog'lomlikni emas, balki sharqona 
                                axloq-odob va umumubashariy g'oyalar ruhida kamol 
                                topgan insonni tushunamiz”.(I. Karimov 
                                "Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch".) 
                                      Musiqiy 
                                ijrochiligimizda og'zaki, ustoz - shogird ana'analari 
                                orqalik shakllanib kelayotgan yo'nalish bor. Bu 
                                maktab namoyondalari ijodlariga ko'pincha “yovvoyi 
                                yo'l” , “erkin yo'l”, “o'zgacha uslub” deya e’tirof 
                                etganliklarini guvohi bo'lamiz. tovush qatorimizningasil 
                                ko'rinishi yozma manba’lar, cholg'u pardalari 
                                bilanbirga mana shu maktabning ijro talqinida 
                                qaysidir ma’noda yashab kelgan desak to'g'ri bo'ladi. 
                                       Bizga 
                                plastikalar orqalik nodir yozuvlari qolgan - Domla 
                                Halim Ibodov, Levi Bobohonov, Hoji Abdulaziz Abdurasulov, 
                                Mulla To'ychi Toshmuhamedov, ushbu maktabning 
                                keyingi avlod vakillari - Yunus Rajabiy, Risqi 
                                Rajabiy, Halima Nosirova, Jo'rahon Sultonov, Jo'rabek 
                                Saidaliyev, Bobohon va Akmalhon So'fihonovlar, 
                                Mamadaziz Niyozov, Turg'un Alimatov(1921-2008), 
                                Orif Hotamov, (1925-2002), Rasulqori Mamadaliyev(1929-1976) 
                                Fattohhon Mamadaliyev(1928-1999) va boshqa shular 
                                kabi buyuk ustozlarning ijro yo'llaribu ishimizda 
                                asosiy manba’ bo'la oladi. Biz mazkur ijrolardan 
                                ijro talqinini alohida ajratib olib, tovush oraliqlarini 
                                o'lchab ko'rsak, qadimiy - 17, 24 va undan ortiq 
                                pog'onalik tovushqatorlarning shakllarini ilg'ab 
                                olishimiz mumkin. Demak, o'sha vaqtda ustozlar 
                                o'z ijrolarida asil tovush qatorlardan foydalanganlar. 
                                Masalan, To'ychi hofiz ijro etgan “Bayot”lar, 
                                “ko'cha bog'i”, “ushshoq” yoki H.Abdurasulov ijrosidagi 
                                “beboqcha” “guluzorim” yoki Yunus Rajabiyning 
                                o'z ijrolarida yozib olingan “Ko'cha bog'i” I-II, 
                                “Ushshoq”, “Asiriy-adoiy”,”Chorgoh” ,Halima Nosirovaning 
                                “ Mo'g'ulchai ushshoq”, “Dugoh husayniy” va boshqa 
                                bir qator ijro etgan asarlari ushbu fikrimizga 
                                guvoh bo'la oladi.Masalaning yana bir e’tiborlik 
                                tarafi shundaki, yuqorida aytilgan ,biz tadqiqot 
                                etayotgan maktab ijrochilarining qo'llarida asosan 
                                tanbur cholg'usini ko'rishimiz mumkin. Mazkur 
                                tanbur pardalarini chuqur o'rganib, o'lchab ko'rilsa 
                                ham asil tovush qatorlar joylashuvi hususida ko'plab 
                                fikrlarolishimiz mumkin bo'lar ekan.Bataxqiqki, 
                                musiqamiz ijrochiligida tanbur cholg'usi asosiy 
                                me’zonligi xatto hozirgi zamonda tanbur bilan 
                                ijod qiluvchilarning fikrlarida ham qayd etiladi. 
                                 
                                       Aynan 
                                tanburning pardalari tizimi ushbu tovush qatorlarni 
                                maqom ladlariga bog'lab o'rganishimizga ham yordam 
                                beradi.Bu borada I.Rajabovning “Maqomlar masalasiga 
                                doir” kitobi qomusiy darajadadir. Ayniqsa,mazkur 
                                manba’da 12 maqom ladlari, Shashmaqom shakllaridan 
                                to tanbur pardalari qonuniyatlarigacha keltirilgan 
                                qimmatli fikrlar bizning ishimizga rahnamo bo'lib 
                                turadi.Ushbu manba’da o'sha davrlarda sharq musiqiy 
                                nazariyasida qo'llanilgan musiqiy o'lcham birliklari, 
                                ya’ni tovush –“nag'ma”, va ular oraliqlaridagi 
                                intervallar –“bo'’d” deb atalishi. To'rt yo besh 
                                pog'onalik tovushqatorlar mavjud bo'lib, ular 
                                “jins” va ularning qo'shilishi “jam’” deb nomlanganligi 
                                haqidagi ma’lumotlar diqqatga sazovordir.  
                                       Mazkur 
                                o'lchamlar esa o'tmishda musiqashunos olimlar 
                                tomonidan Ud cholg'usi pardalari asosida tushuntirilgan 
                                deb aytiladi. Shashmaqomda esa to'rttalik yo beshtalik 
                                tovushqator - jinslarni tanbur pardalari yordamida 
                                tahlil etilsa maqsadga muvofiq bo'ladi. Hozirda 
                                biz tomonimizdan bir necha tovush qatorlar huddi 
                                shunday uslubda tadqiq etilmoqda. 
                                       Quyida 
                                esa misol tariqasida aniqlangan tovush qatorlardan 
                                birini “Ushshoq” jinsi misolida ko'rsatib o'tamiz. 
                                Bizda “Ushshoq” nomi bilan ataluvchiashulalarimiz 
                                bor. Ularning tovush qatori(jam’i) asosan ikki 
                                tur jinslardan - Ushshoq to'rt tovushligi va Rost 
                                besht tovushligidan tashkil topadi. Jinslar o'zaro, 
                                ba’zan to'rttalik ketiga beshtalik,yo aksincha, 
                                beshtalik ketiga to'rttalik ulanib keladi. Masalan 
                                “Samarqand ushshog'i”da avval Ushshoq jinsi so'ng, 
                                Rost jinsi, “Toshkent ushshog'i”da esa aksi, avval 
                                Rost jinsi keyin Ushshoq jinsi joylashib kelganligini 
                                ko'rishimiz mumkin.(shu kabi boshqa “Ushshoq”larda 
                                ham)  |